|
Maar één keer per jaar doet zich deze
mogelijkheid voor; de moeite waard om er gebruik van te maken.
Deze
door de Hunza's zo gewaardeerde vrucht heeft verborgen genezende
eigenschappen, niet alleen in de vrucht zelf, zoals je misschien zou
denken, maar in zijn pit!
Een Hunzafamilie bezig met het drogen van
abrikozen
Er ging het verhaal dat er ver van de
bewoonde wereld, hoog in het himalayagebergte tussen Pakistan, Rusland en
China een volk woonde, dat nauwelijks ziekte kende. Bovendien werd ervan
gezegd dat veel van haar ouderen ver over de 100 waren en ook nog eens een
goede gezondheid genoten. Het gaat hier om de "Hunzakut".
Kende dit
volk het geheim van de "eeuwige jeugd"?
Niemand
weet of het verhaal werkelijk klopt en misschien zullen we het ook wel
nooit weten, want in de jaren 60 is er door de bergen een weg aangelegd
die dit volk voorgoed van haar isolement "bevrijdde".
Jongeren hebben
nu toegang tot dezelfde moderne leefstijl als vele anderen in de rest van
de wereld en de ouderen schamen zich ten op zichte van de jeugd voor het
eenvoudige leven van vroeger.
Soms worden er nog wel eens herinneringen
opgehaald van de tijd waarin er bijvoorbeeld maar 1 glas in het huis te
vinden was en hoe iedereen het dan uit beleefdheid eerst aan de anderen
aanbood alvorens er zelf van te drinken.
Zelfs metalen voorwerpen waren
er meer een uitzondering dan de regel en er werd zelfs nog in stenen
potten gekookt.
Was het misschien het ontbreken van gifstoffen zoals
zware metalen, kleurstoffen, Chloor in het water etc., die dit volk zijn
fysieke gezondheid en stamina gaf?
Hoe het ook zij, men blijkt,
wellicht zonder het te beseffen, een schat in handen te hebben die heeft
bewezen van grote waarde te zijn in de strijd tegen ziektes als Kanker en
Aids, namelijk: De Abrikoos!
Voor de
Hunza's is de abrikoos een veelzijdig voedingsmiddel en alles ervan wordt
zo'n beetje gebruikt. De vrucht zelf wordt niet alleen vers gegeten maar
ook nog eens gedroogd en vormt op die maniereen belangrijke bron van
voeding en vitamines (zoals vitamine A en C) tijdens de strenge en lange
winters daar hoog in het Himalayagebergte.
De pit wordt er
gegeten alsof het amandelen zijn (zie voetnoot met waarschuwing) en bovendien wordt deze nog eens met de
hand op stenen gemalen en geperst en er op die manier een fantastische
olie van gemaakt die wordt gebruikt om vuur mee te maken, lampen op te
laten branden en voedsel mee te bereiden. Bovendien is zij ook nog eens
heel verjongend en beschermend is voor de huid.
Volgens het
verhaal speelt de abrikoos zelfs zo'n belangrijke rol in Hunzaland, dat de
rijkdom van iemand er wordt afgemeten aan het aantal abrikozenbomen dat
hij of zij bezit!
Inmiddels weten we dat één van de
bestanddelen in de abrikozenpit "Amagdaline"is , of ook wel "Leatrile" of
"Vitamine B17" genoemd. Er is veel onderzoek naar Vit. B17 gedaan, want in
het molecuul bevindt zich Cyanide dat in die gebonden vorm absoluut
onschadelijk is, maar met behulp van een enzyme, dat alleen maar in
kankercellen voorkomt, vrij komt en op die manier helpt de kankercel
te vernietigen. Een heel interessant proces dat wellicht het lage
kankercijfer in Hunzaland verklaart.
Toch blijken de onderzoeken
waarbij de geïsoleerde B17 wordt gebruikt niet bevredigend te
zijn.
Hulda Clark heeft
met de synchrometer echter nog andere dingen ontdekt waaruit blijkt dat de
abrikozenpit tot nog veel meer in staat is.
Zoals je
waarschijnlijk inmiddels weet en op onze website kunt lezen, spelen
parasieten een super-belangrijke rol in al onze ziektes. Daarom heeft het
doden van dit ongedierte dus ook de hoogste prioriteit. In het geval van
kanker en aids gaat het om de parasiet "Fasciolopsis buski".
Voor het
doden van deze parasiet worden verschillende kruiden (de
"parasietenkuur") en de "zapper" gebruikt (zie voor meer
informatie, onze website: http://www.huldaclark.tk/) en die
combinatie is in de meeste gevallen heel succesvol. Zó succesvol zelfs,
dat de kanker vaak al gestopt is met groeien nog voordat de parasietenkuur
af is en het HIV-virus in enkele dagen al nergens meer is te
vinden.
Toch zijn er plekken in het lichaam
waar het moeilijker is om de parasiet te doden zoals bepaalde plekken in
de hersenen en vlak onder de huid.
Het is hier dat de abrikozenpit zijn
andere kwaliteiten laat zien. Hij blijkt namelijk ook in staat te zijn om
zowel parasieten als virussen te doden daar waar andere kruiden er niet
tot in staat zijn.
Niet de geïsoleerde vitamine B17, maar, zoals bij
kruiden altijd geval is: het hele produkt.
De natuur is wat
dat betreft ingenieus en de werking ervan is het prachtige en perfecte
samenspel van al zijn ingrediënten. Het isoleren van slechts één
bestanddeel daarvan laat alleen maar onbewustzijn en gebrek aan respect
zien voor de perfectie van de schepping die, en daar komen we hier in het
westen steeds meer achter, alles in zich heeft om het leed van de mens te
verlichten en te genezen.
In dit geval gaat dan om een eenvoudige
abrikozenpit! Hoe mooi kan het leven zijn?!
Nu, zul je denken:
dan koop ik een goeie lading abrikozenpitten en zit ik altijd goed. Jammer
genoeg werkt dat echter niet, want Hulda Clark heeft laten zien dat
alleen vers gekraakte pitten werkzaam zijn en niet de bijvoorbeeld
in de natuurvoedingswinkel verkrijgbare voorgekraakte.
Omdat hele
ongekraakte pitten moeilijk te verkrijgen zijn, is het aan te raden om
alle pitten van zowel abrikozen als perzikken en nectarines te bewaren en
te drogen. Je weet nooit wiens leven je er nog mee zult kunnen redden! De
abrikozenpitten zijn wat dat beterft de meest werkzame en de
nectarinenpitten het minst, maar werkzaam zijn ze allemaal.
Heb je
ze zelf niet nodig dan kunnen ze altijd van pas komen voor een
ander.
Daarom
onze oproep:
|
Bewaar de pitten voor familieleden, vrienden of mensen in je
omgeving met kanker of Aids!
Laat ze eerst drogen in de buitenlucht en daarna kun je ze het beste
bewaren in een donkere pot op een koele plaats.
Voor wanneer je ze eens nodig hebt!
Ze zijn over het algemeen zeker een jaar houdbaar.
Extra noot: De dosering is vrij laag (6 pitten per dag, 3 dagen
achter elkaar en dan een dag pauze), meer is niet nodig.
Een kleine dosering verbetert de ademhaling. Grote hoeveelheden
kunnen echter juist de ademhaling belemmeren en zijn gevaarlijk!
Hier is de uitspraak van Paracelces op zijn plaats:
Niets is per defenitie giftig, het is allemaal afhankelijk
van de dosis.
(Er zijn verhalen bekend van mensen die zich dood gedronken
hebben aan gewoon water en je zou zeggen dat teveel
zuurstof toch nooit kwaad zou kunnen, maar niets is minder waar, dit
is zeer giftig!
Kortom: alles is afhankelijk van de dosis)
|
|
